Rittenverslag 2022-11-22. Het beoogt een drukke dag te worden. Er staan veel ritten op de planning. Thuis maak ik alvast een lijstje van de ritten. Ik vind dat makkelijker, hierdoor hoef ik niet steeds op mijn telefoon te kijken. Een gaatje aan de bovenkant zo kan de rittenlijst, aan het haakje van de vergunning om op het fietspad te mogen rijden, worden opgehangen.
Om 08:40 uur stap ik op mijn fiets richting Akkerleven. Om 09:00 uur moet mijn eerste klant worden opgehaald. Ze moet naar de dagbesteding aan de Mozartlaan 422.
Aangekomen bij Akkerleven gaan de deuren nog niet automatisch open. Er is nog geen receptioniste. Wanneer ik echter op de bel druk zie ik een verpleegkundige iets uit haar zak halen. Even later gaan de schuifdeuren open en kan ik naar het sleutelkastje. Ik haal de sleutel en de telefoon op en fiets naar de MUS, die aan de achterkant van gebouw staat.
De MUS is volledig ingepakt er zit een hoes overheen. Dat scheelt ’s morgens met schoonmaken van ruiten en eventuele lekkage wordt buiten gesloten. De hoes moet worden opgevouwen, dat is nog wel een dingetje. Ik probeer er een vierkant pakketje van te maken. De creativiteit ontbreekt me, ik rol ‘m wat in elkaar en prop de hoes achter de witte achterklep. De oplaadkabel past er maar net naast.
Ik heb beloofd een rittenverslag te maken. Ik maak nog een foto van de km-stand. 2967,4 km. Nu kan ik op weg naar mijn eerste klant. Nog even de rood-witte ketting en paaltjes neerzetten zodat ik straks mijn karretje weer netjes naast het stopcontact kan parkeren. Bij mijn eerste klant staat haar rollator al op de oprit. Zelf is ze nog in geen velden of wegen te zien. Ik prop het karretje achter mijn stoel. Haal eerst mijn stoel naar voren zodat ik de rollator makkelijker naar binnen kan schuiven. Het rek achterop is er even niet. Er zijn bouten en moeren los getrild tijdens het rijden eerder die week. Voor de zekerheid is het rek er maar afgehaald. Even later komt mevrouw aanlopen. Ik houd netjes de deur voor haar open en laat haar achterin stappen. Nu kan ik zelf instappen en mijn stoel weer naar achteren schuiven en staat de rollator klem. Eigenlijk is het achter het stuur voor mij te krap, ik moet met een rare beweging mijn benen onder het stuur door zien te wurmen. Inmiddels ben ik er al wel handiger in geworden.
Omdat mijn volgende klant bloed moet geven in het ziekenhuis en er verder op de dag geen gelegenheid is heeft men er een combinatierit van gemaakt. Ik rijd naar klant nummer twee. Ze is klein van stuk en past naast mij in de MUS. Het is kortjes bij dichtjes, dat wel. Ze is goed gehumeurd, heeft goed geslapen, vertelt ze me. Er ontstaat een levendig gesprek en dat op de vroege ochtend. Ik zet mevrouw nummer twee bij het ziekenhuis af en spreek af dat ik haar met een kwartier/twintig minuten weer kom halen. Ik vervolg de reis naar de Lidl. Een uitzondering. Mevrouw moet naar de dagbesteding aan de Mozartlaan, gaat eerst winkelen en wandelt vervolgens naar de locatie waar ze die dag wordt opgevangen. “Nou tot vanmiddag”, zegt ze als ze is uitgestapt. “Ik ben zo blij met jou”, voegt ze nog even toe. Ze duwt me een euro in de handen.
Nu ga ik terug naar het Reinier de Graafgasthuis. Mevrouw is er nog niet. De vrouw in de oranje jas vraagt of ik de MUS op een taxiplaats wil zetten. Dat doe ik. Ik raak even met haar aan de praat. We kennen elkaar nu zo’n vier jaar en ik maakte eerder een blog over haar. Na twintig minuten is mevrouw nummer twee nog niet terug. Ik neem een kijkje in het ziekenhuis. Er staat een forse rij voor de registratieautomaat. Mevrouw zie ik niet. Even later komt ze aan wandelen. “Zo”, zegt ze, “het is er weer uit.” Ze benoemt een eerdere prikactie, waar ik in deze blog niet over kan schrijven. “Wil je me bij de AH in Schipluiden afzetten, ben ik mooi op tijd voor een kopje koffie daar.” Dat doe ik, elke klant is een koning in de MUS. Aangekomen bij AH help ik haar even met het openen van de deur, dat is voor oudere mensen lastig om dat van binnenuit te doen. Nu kan ik aan de oplader. Ik heb inmiddels 12 km gereden en daarbij 14% van acculading verloren. Op naar Akkerleven. Daar zet ik de MUS aan de oplader. We zijn inmiddels een uur verder en over driekwartier moet de volgende klant instappen. Even tijd voor een kopje koffie.
Om 10:35 uur haal ik de stekker van de oplaadkabel uit het stopcontact. De MUS is weer volledig opgeladen. Toch meer dan ik had gedacht. Nu als de wiedeweerga naar klant nummer drie. (Het zijn overigens steeds overwegend vrouwen die meerijden.) Het is een vaste rit elke dinsdag op hetzelfde tijdstip naar de Fysio in Den Hoorn en een half uur later weer terug naar huis. Ook hier moet de rollator achterin. Mevrouw is veel alleen, zegt ze, ze kijkt uit naar het ritje naar Den Hoorn. Ik aanhoor haar nieuwtjes en deel de mijne met haar. Terwijl ik op de Tramkade 30 km rijd, harder mag ik niet word ik voorbij gesjeesd door een e-bike. Het ging maar net goed, omdat er ook nog iemand aan de andere kant naast me reed. Wanneer ik haar heb afgezet en haar rollator voor haar uit de MUS heb gehaald rijd ik even door naar mijn schoonmoeder. Zij weet dat ik rond die tijd in Den Hoorn ben en zet de koffie alvast klaar.
Om 11.35 uur rijd ik terug naar Schipluiden. Ik neem de Rijksstraatweg, omdat deze in het begin slechts voor fietsers is en ik even kan door kachelen. De maximale snelheid van de MUS is 42 km. Een auto achter me blijft me volgen en probeert me op te duwen. Ik laat me niet gek maken. Waar hij niet meer mag rijden volgt hij me. Nu de ‘grote’ weg op naar de Overgaagbrug daar schiet ik het fietspad weer op. Nu in een ruk naar het woonadres van mevrouw. “Tot volgende week”, zegt mevrouw als ze uit de MUS stapt. Ik rijd opnieuw naar Akkerleven. Het is 11:50 uur. Ik heb 9 km op de teller erbij en ben 12% van mijn accuwaarde kwijt. Ik heb nu even vrijaf, zet de MUS opnieuw aan de lader en ga even thuis eten.
Om 12:40 uur fiets ik wederom naar Akkerleven. De MUS is voor 100% opgeladen. Op de planning staat dat ik twee dames moet ophalen die naar een uitvaart willen. Echter via mijn echtgenote had ik al gehoord dat een van de dames een probleem aan haar tenen heeft en niet mee gaat. De andere vrouw staat in de hal al te wachten. Wanneer ik het appartementencomplex binnen stap, hoor ik in de verte al “Joehoe”. Ik rijd mevrouw naar de katholieke kerk in Den Hoorn voor een uitvaart van een goede vriendin van mevrouw en geef aan dat ik haar rond 15:00 uur weer kom ophalen volgens de planning. “Ik wil ook nog even condoleren”, zegt ze. Ik kijk wel hoe het gaat lopen. Nu snel naar de Zouteveenseweg, wat verder buiten het dorp Schipluiden. Daar kom ik om precies 13:30 uur aan. “Ze hadden van kantoor al gebeld dat het een kwartiertje later zou zijn”, geeft mevrouw aan. Ook zij gaat elke dinsdag met mee, maar dan om 13:15 uur. Ik breng haar naar de handwerkclub. Wanneer ik mevrouw heb afgezet is het racen naar Den Hoorn, De Hof van Delftstraat. Als ik de Dijkshoornseweg neem om direct in de goede richting van de Hof van Delftstraat te staan, kom ik een file terecht. Een vrachtwagen lost hier zijn waren voor de Plusmarkt die de volgende dag wordt heropend. Daar sta je dan 5 minuten, 10 minuten. Achteruit is ook geen optie. Mevrouw achter mij durft dat stuk niet achteruit te rijden. “Je hebt toch een rijbewijs”, probeer ik nog, maar nee ze gaat niet achteruit.
Net even te laat kom ik bij mijn volgende klant aan. “Ik had al gebeld of je me niet vergeten was”. Ja, zo gaat dat. Ik rijd met mevrouw naar Akkerleven, haar echtgenoot is er opgenomen. Mevrouw heeft het er moeilijk mee. Ze is wel in voor een grapje, ik probeer dat ook zo met haar. Ze is zo blij met het project en had nooit gedacht er gebruik van te hoeven maken. Maar zo zie je maar. Exact op tijd heb ik haar op de plaats van bestemming. Nu een mevrouw ophalen vanuit Schipluiden naar Oog voor ogen. Het pootje van haar bril is afgebroken. “Maak niet uit hoe laat je mij weer komt halen hoor”, geeft ze aan. Ik probeer er toch wel een structuur in te krijgen in samenspraak met de rittenlijst. Om 14:55 uur start ik mijn rit naar de katholieke kerk om mevrouw op te halen die naar de uitvaart is gegaan. Aangekomen bij de kerk is men bezig met de absoute. De kerk is nog niet beëindigd. Ik wacht er heel even en spreek mevrouw dan aan, dat ik later terug kom en dat ze nog kan gaan condoleren. “Ik ben u heel dankbaar”, zegt ze.
Dan de brillenmevrouw maar ophalen en naar Schipluiden terugbrengen. Mijn accuwaarde zakt inmiddels naar 65%. Eenmaal thuisgebracht ga ik op weg naar de dagopvang. Ik wil die mevrouw in een combinatierit mee terughalen naar Schipluiden. Dus, hup naar de Mozartlaan 422 om mevrouw één op te halen. Het is even voor half vier als ik er ben. Mevrouw komt vrolijk aanwandelen. “Het was weer leuk”, vertelt ze me. “Ik heb gewonnen met sjoelen.” Als de rollator binnen is en mevrouw is gesetteld rijd ik opnieuw naar de katholieke kerk. Mevrouw heeft de familie gecondoleerd en kan mee. Ik zet beide dames bij hen thuis af. “Hier nog een muntje”, zegt de mevrouw uit kerk, “kan je een lekkere chocolade letter kopen.” Mevrouw één frommelt even later in haar jas en geeft me een euro. “Je bent goedkoper dan de regiotaxi”, geeft ze me mee.
Opnieuw naar Akkerleven om mevrouw uit Den Hoorn op te halen. Ze zit al te wachten in de hal. Wanneer ze me ziet aankomen komt ze direct naar me toe. “Mooi op tijd”, zegt ze. Ze wil haar ei kwijt en praat aan één stuk door. Ik weet inmiddels hoe moeilijk ze het heeft. Om 16:20 uur staat ze weer voor haar deur. Nu de handwerkmevrouw nog terug dan is iedereen weer op zijn plekje.
Bij Korpershoek staat mevrouw gepakt en gezakt al te wachten om opgepikt te worden. Toen ik over de A4 reed heb ik al kunnen vermoeden dat het druk zal zijn op de sluiproute. Ik laat me echter niet gek maken en rijd niet harder dan ik kan. Toeteren of aan je lichten trekken, werkt bij mij averechts. Ik rijd inmiddels aan de kop van de file. Als ik de afslag neem de laan op naar het huis van mevrouw. Ik heb 17 auto’s aan mijn kont hangen. Nog even kijken of er post in de brievenbus zit. Dat zit er dit keer niet, dan de laan af en mevrouw thuis afzetten.
Nu kan ik terug naar de basis. Het is inmiddels 16:50 uur. Aangekomen op de basis staat de teller op 3050,9 km, de begin stand was 2967,4. Dat betekent dat ik deze dag dus 83,5 km heb gereden. De accu is nog vol voor 37% Dat houdt dus in dat ik deze dag 93% van de accuwaarde heb gebruikt. Teveel van het goede. Zonder tussentijdse pauzes zou het me niet zijn gelukt. Het was weer een aangename, leuke maar drukke dag.
Verhalen & Blogs 