Wanneer we op 28 april jl. op een boerenfair staan komen we daar ook de kraam van ‘Fietsen voor mijn eten’ tegen. De fiets van Marja staat bovenop de tafel. Deze is versierd met blauwe vlaggetjes, de lievelingskleur van Marja. Op de tafel liggen kaartjes waar je jouw naam op mag zetten. Deze worden door Marja verzameld. Op een later tijdstip trekt zij een kaartje bij de Farmencountryfairgeschenkpakkettenverloting. De gelukkige is de winnaar van een pakket dat is beschikbaar gesteld door Sylvia Simons – Van den Berg van Santé Holland, Luc Ruijgt van molen de Drie Lelies, Nelly van Winden van de gelijknamige Zuivelboerderij, striptekenaar van Marja de Bij, Richard de Rijke en eieren- en druivenverkoopster Jolanda van der Vaart. Wanneer onze voorfietser op 4 mei 2019 bij Sylvia is laat ze haar, op de telefoon, de trekking vastleggen. Het filmpje komt online en tot onze verbazing zijn wij, Aad en Wilma van Meurs de gelukkige prijswinnaars. Sommige mensen denken aan doorgestoken kaart, wij geloven het niet.
Door druktes komt het er maar steeds niet van om een datum te prikken. Prijsgevers hijgen Marja in de nek. “Wanneer kom je nou”, schrijven ze haar. Dan gaat het er toch van komen. Als Marja bij ons thuis is voor het invoeren van de stalletjes plannen we een datum. Het wordt 19 oktober 2019.
Mijn lief heeft het idee om niet met drie maar met vier te gaan fietsen. Dat is toch gezelliger en stelt Marja voor om haar liefde Maurice mee te nemen. Kort daarop wordt dat positief bevestigd.
Het is de hele week al weer om op te schieten. De buien wisselen elkaar af. Het kan niet op. Ooit zal de regen toch weleens stoppen. Maar op de vrijdag voorafgaand is het wederom wisselvallig. Als we de morgen van het fietsen opkomen is de achterplaats glimmend en nat. Het zal toch niet…
Om even kwart over negen krijgen we een Messengerberichtje, “we zijn onderweg”. Marja stuurt een foto dat de fietsen achter op de bolide staan. Marja en Maurice zijn er dus klaar voor. Op de telefoon geeft buienradar wat kleine blauwe heuveltjes. Ik haal mijn regenpak tevoorschijn.
Wanneer Wilma naar beneden komt, heeft ze de auto van ons ’s Gravenzandse paar de parkeerplaats op zien rijden. “Loop even naar buiten, dan kunnen ze de fietsen op de achterplaats zetten.” Gehoorzaam als ik ben vul ik de opdracht uit en loods hen via de brandgang naar onze achterplaats.
We doen nog een koffie en thee en praten even over de gang van zaken rondom het project Fietsen voor mijn eten. Er is nog wel het nodige te doen en er zijn ontwikkelingen die we gezamenlijk doornemen.
Dan komen ook onze fietsen uit de schuur. De zon laat zich, warempel, zo af en toe zien. We gaan op weg naar onze eerste weldoener, Zuivelboerderij van Winden. Via de noodbrug bij de Trambrug, Schipluiden, fietsen we richting Maasland. We nemen het tweede bruggetje en rijden het terrein op bij Van Winden. Als Marja aangeeft dat we de prijs op komen halen van de verloting is er enige twijfel. “Wat zou het moeten zijn.” Verkoopster Jolanda verdwijnt naar achteren en gaat vragen wat ze mag weggeven. Enige tijd later is ze terug. We kunnen kiezen uit een aantal producten die ze ons noemt. Het wordt, nadat we een plakje hebben geproefd, een stuk jong belegen komijnekaas. De eerste prijs is binnen.
Op naar stop nummer twee. Via het Gaagpad rijden we richting Molen de Drie Lelies. Van verre zie we de wieken ronddraaien. Eenmaal op het terrein komt Luc Ruijgt, de vrijwillige molenaar, al naar ons toegelopen. “We komen de prijs ophalen voor Aad en Wilma”, zegt Marja. Hij heeft zich voorbereid. Op een tafel staat meel voor speltcake, kruidcake en speltpannenkoeken. Een mooi prijsje en ook lekker om te gaan maken. We blijven bij Luc nog even praten over de molen. Zijn hobby. Terwijl de wieken rustig ronddraaien vertelt hij over zijn passie. Reuze interessant maar het wordt tijd om onze weg te vervolgen.
We rijden terug in de richting van Schipluiden om bij het Gaagpad linksaf te gaan. We nemen het Kralingerpad en rijden naar De Lier. Op de Oudecampsweg nr. 29 woont Sylvia Simons – Van den Berg. Voor ons geen onbekende. We raken aan de praat, niet alleen over Fietsen voor mijn eten. Ook de dagelijkse gang komt ter sprake en dat er opnieuw een jong iemand is overleden. Dat grijpt je aan. Even is het feestelijke eraf, maar gedurende het gesprekje herpak je jezelf en gaan de zaken gewoon weer verder. Bij Sylvia komt er opnieuw een verrassing uit de fietstas van Marja. Richard de Rijke, de striptekenaar van o.a. Marja de Bij, heeft voor ons beiden wat stripboekjes ingepakt met daarin een persoonlijk woordje. Hoe leuk is dat. Bij Sylvia leveren we onze lege potjes in en wat advocaatglaasjes. We verzamelen die voor haar. Waarvoor die laatste glaasjes zijn, moet u zelf maar eens gaan ervaren, want ze heeft zo’n leuk winkeltje. We krijgen van haar een pot eierroom. “Voor als jullie vanavond achter de televisie zitten”, zegt ze. In een kist staan kweeperen. “Neem maar mee hoor”, zegt ze. Omdat ik niet weet wat ik er mee moet, geeft ze aan dat je er een gelei van kan maken of een handcrème. Mijn lief heeft een beter idee, “een ontbaardcrème”, zegt ze. Sinds ik me niet meer scheer, hoor ik regelmatig dit soort opmerkingen. Na Sylvia te hebben bedankt rijden we langs het stalletje met de tomaten, ook aan de Oudecampsweg op nr. 25. Hier gaan nog twee doosjes snoeptomaatjes in de fietstas. Deze worden uiteraard betaald want die behoren niet tot de prijzen Dan rijden we het dorp De Lier in.
Tijd voor een middaghapje. We stoppen bij Non Pop-up, Hoofdstraat 26, 2678 CK De Lier. Een uitgebreide kaart ligt er op tafel. Omdat kiezen soms stress geeft heeft men daar op de kaart een keuzemogelijkheid gegeven van drie kleine gerechtjes voor de prijs van €10,00. We laten het ons heerlijk smaken.
Na de lunch hebben we nog slechts één prijs op te halen, bij Jolanda van der Vaart. We fietsen door de Lierweg, nemen de Laan van Adrichem om vervolgens richting de Blaker te rijden. Ook hier staan stalletjes die op de site zijn genoemd. Helaas is er dit keer niets van onze gading en fietsen we door over de Noordlierweg richting ’t Woudt en dan door richting Wateringen. We stoppen eerst ook nog bij Hilde en Arnold Janssen van Druivenkwekerij Nieuw Tuinzicht. Hier geen prijs maar wel heerlijke druiven. Dan gaan we naar de laatste stop. Aan de Zwethkade Zuid op nr. 38, staat voor ons een verrassing in de kast die aan de weg staat.
Als we het terrein op rijden bij Jolanda, komt de grote boze hond ons al tegemoet. Gelukkig is de ketting te kort. In de kast staat een papieren tas. Aan de tas hangt een briefje: ‘Aad en Wilma van Meurs. Fietsen voor m’n eten.nl. Hier dan jullie fietsprijs. Ik vind het jammer dat ik er nu niet ben, maar het is jullie gegund. Ik hoop een mooie droge dag en veel gezelligheid. Groeten Jolanda.’ In de tas een doos met flinke eieren en druiven uit eigen tuin. Een prachtig leuke prijs die het pakket compleet maakt.
We rijden via de Zwethkade Zuid terug naar Schipluiden, pakken de Lotsweg en gaan bij het kruispunt met de Woudseweg linksaf over de A4. Onder ons door racen de auto’s. Het is opnieuw druk. Dat hebben wij ons niet gemaakt. We schieten de Ommedijk in om even stil te staan bij de training van IJsbrand Chardon. Voor Maurice hebben we onbekende wegen bereden. Marja kan je blind in het Westland of Midden-Delfland neerzetten, die weet en kent alle wegen. Na de Rijksstraatweg over te zijn, rijden we rechtsaf de Tramkade op. Terug naar ons huis. De mannen in het gezelschap zijn kennelijk iets te fanatiek, want even later zijn ze de dames kwijt. Gelukkig weet iedereen de weg. Na 28 km zijn we weer thuis.
Nog even een kopje koffie of thee en dan keert ’s Gravenzande huiswaarts. De fietsen gaan weer achterop. Het was een prachtige dag. Geen spatje regen, lekker gekletst en volle fietstas. Voor herhaling vatbaar. Oh ja, Marja krijgt nog wel een schaaltje heerlijke biest mee.
Verhalen & Blogs 