Alles is er voor in gereedheid gebracht. Microsoft Teams is geïnstalleerd. Er moet alleen nog even getest worden. Op dinsdag, voorafgaand aan de spannende week, een appje van Marja. “Heb je even tijd om te testen.” Ik loop naar mijn MacBook die op tafel staat. “Waar heb je de link heen gestuurd”, vraag ik haar voordat ik inlog. “Naar het ploegbaas e-mailadres”, krijg ik te horen. Even later hebben we verbinding en zitten tegenover elkaar. Rechts is Marja in beeld. Aan de linkerkant een scherm met daarop de partner van Marja. Hij doet niet mee aan het gesprek en vindt de telefoon veel belangrijker dan ons gesprek. Al luistert hij wel. Hij heeft er al wel voor gezorgd dat de techniek werkt, waardoor we verbinding hebben. We kletsen even met elkaar. De verbinding werkt, nu de verdere aankleding ten huize Arditi/Van der Ende nog even goed op orde brengen. We nemen afscheid van elkaar en spreken elkaar op donderdag, de zo cruciale dag van de stemming.
In de app-groepen van Fietsen voor mijn Eten vinden er allerlei gesprekken plaats over de aankleding van de dag van stemming. “Wie kan er digitaal bij zijn?”, vraagt Marja. “En als je niet kan, stuur dan een foto van jezelf met een fiets.” Op de dag van stemming is er een TV aangesloten waarop de mede-inloggers zichtbaar zijn. Van de ingezonden foto’s wordt een collage gemaakt, die komt ook zichtbaar in beeld.
Op de bewuste donderdag wederom een uitgebreide app over het inloggen en wat spelregels voor tijdens de uitzending.
Het is vier uur op de dag dat de Tour de Forceprijs wordt uitgereikt. Alle toegezegde inloggers komen één voor één de huiskamer van Marja binnen vallen. Het zijn de voorfietsers van de regio’s. Nog even is het proefdraaien. Om half vijf vindt de uitreiking plaats.
Omdat alles digitaal moet plaatsvinden heeft Marja de cheque alvast ontvangen. Dat geldt ook voor de twee andere deelnemers. Een project van innovatie van de fietsenfabrikant Gazelle en een project uit Friesland dat er voor zorgt dat alle kinderen een fiets krijgen. De filmpjes zijn aan elkaar gemonteerd en zullen tijdens het fietscongres worden vertoond.
Tijdens de wachtperiode wordt er nog even met elkaar gesproken, rond half vijf wordt aan de meekijkers gevraagd om de microfoon te doven. Tijdens het heen- en weer kleppen krijgen we van Marja te horen, dat zij er niet zo zeker van is dat we prijswinnaar zijn. Wat blijkt: Het initiatief van Friesland is van de Fietsersbond zelf. En juist die Fietsersbond is één van de organisatoren. Veel leden van de Fietsersbond zijn ook digitaal verbonden met het congres waardoor het wel eens een hele lastige klus gaat worden.
Het is half vijf. De inloggers zijn inmiddels monddood. We luisteren mee met de gesprekken die plaatsvinden op het congres. Een enkele keer krijgt Marja een vraag. Op het scherm zie je onze deelnemers duimen, hebben hun fingers crossed. Juist op het moment van de uitslag valt het geluid uit, haperend komt er wat tekst naar ons toe. Het gezicht van Marja, die is ingelogd op het congres, tekent. Heel even is er een mondhoek down, om dan met een lachend gezicht naar ons toe te zeggen: “Jammer hé, we zijn het niet geworden.” De leden van de Fietsersbond hebben gekozen voor hun eigen project. Friesland wint.
Er is enige teleurstelling, want wat zou het mooi zijn geweest als die €10.000 onze kant had uitgegaan. Helaas het is niet zo. Toch heeft ook deze activiteit weer iets opgeleverd. Saamhorigheid, teamgeest, en is dat niet ook een overwinning op ons zelf. Dan geeft Marja nog een mooie slotzin. “We gaan door en doen dit op eigen kracht. Trouwens vaak komen de nummers twee en drie er beter uit dan de winnaar. Kijk maar eens naar Idols of Holland got talent.”
Met opgeheven hoofd gaan we verder op de goede ingeslagen weg. Er hebben zich nieuwe voorfietsers aangemeld. Het aantal tips neemt toe. De website zal worden verbeterd en overzichtelijker worden. Dat is de kracht van club die we met elkaar zijn. We geven niet op en ontwikkelen door. Samen maken we er een prachtig mooi project van.
Verhalen & Blogs 