Het is juli 2014 als ik voor de eerste keer word benaderd voor het Sinterklaasgebeuren van 2014. Ik ben er nog helemaal niet mee bezig, omdat huwelijken voltrekken nu het eerst aan de beurt is.
Toch meent een bedrijf waar ik al eens vaker ben geweest, dat het juist nu de tijd is om mij alvast vast te leggen. Ik noteer de datum van het bezoek dat moet worden afgelegd. Als ik ‘ja’ zeg ga ik er voor de 10e keer naar toe en kennelijk naar tevredenheid.
Als ik de datum heb vast gelegd in mijn agenda komt al kort daarop wederom een verzoek. Alle hectiek rondom zwarte Piet en Sinterklaasfeest wordt, lijkt mij, naar de zijkant geschoven. Dan blijkt dat het tweede verzoek op precies dezelfde datum als het eerste verzoek is gepland. Dat is voor mij onmogelijk. Beiden vallen op een werkdag en moeten overdag worden afgelegd. Ik besluit om het eerste bezoek te honoreren en voor het tweede een ‘hulp’-Sinterklaas te zoeken die mijn plaats inneemt.
Er wordt me inmiddels een mening gevraagd naar het ‘probleem’ van mijn zwarte knecht. Ik besluit me er ver van buiten te houden. Zolang als ik in het pak stap heb ik er nog nooit een opmerking over gekregen, dus wat zal ik me druk maken. Toch wordt de discussie heftiger. Er wordt zelfs een rechtszaak voor belegd.
Half augustus is er opnieuw een bedrijf dat ‘boekt’. Ik kan er nog geen toezegging aan geven.
Begin oktober ontvang ik een pfb, een persoonlijk facebookbericht. Wederom een bedrijf waar ik intussen een stukje ervaring heb neergelegd. “De site is nog niet in de lucht”, schrijft men mij, “en we willen je alvast vastleggen”. Ik antwoord dat de kick-off voor het Sinterklaasfeest bij scouting Schipluiden, van waar ik in het pak stap, op 9 oktober wordt opgestart. Ik vraag alvast de datum en zal die meenemen naar de vergadering.
Ook mijn e-mail krijgt bezoek van potentiële klanten. De site is intussen in de lucht en men kan zelf boeken. Dan een verzoek om twee zaterdagen in een winkelcentrum te lopen. Van 11:00 tot 16:00uur. Het lijkt me leuk. Een probleem echter is dat op één van die zaterdagen ook Sinterklaas in het dorp komt. Ik ben hier niet de dorp-Sinterklaas maar heb hierdoor geen of onvoldoende ervaren zwarte Pieten. Het winkelcentrum ligt in een gebied dat mogelijk een risico zou kunnen opleveren. Daarnaast zijn er ook nog andere boekingen binnen gekomen. De Sintcommissie besluit deze bezoeken niet uit te voeren en ik sta achter het besluit.
Kranten en nieuwsberichten gaan meer en meer om het probleem van racisme. Piet zou een onderdrukte slaaf zijn, die bij een aantal mensen uit de donkere bevolking negatieve associaties zou oproepen. Ik heb het altijd gezien als acteurs die met mij samen een cabareteske voorstelling opvoeren. Niks racisme of negatieve associaties. Nee, voor mij blijft mijn rode, gele, blauwe, groene, stroopwafel of kaas Piet, gewoon zwart.
De boekingswebsite krijgt meer en meer bezoek. Mensen weten het te vinden. Voorkeur boekingen komen er binnen. Zou ik ze allemaal kunnen uitvoeren. Ik beslis gelukkig niet zelf en laat het aan de logistieke Piet over.
Als ik tijdens een vakantie in Spanje een donker gekleurde medelander tegen kom, praat ik over het zwarte Pieten probleem. Deze diep donkere man heeft er totaal geen moeite mee en lijkt zich te schamen voor de hectiek die er is ontstaan.
Nog een paar dagen dan gaat het rodemanteltoneelstuk weer van start. Ik kijk er naar uit en zal het traditioneel doen, zoals al vele jaren. Wilma zal rond die tijd weer veel alleen zitten en is op 5 december Sinterklaasweduwe. Ik zal mijn ogen weer uit kijken naar hoe mensen hun Sinterklaasfeest vieren, hoe cadeautjes worden uitgepakt, de traiteur soms binnen staat en de warme chocolade melk wordt ingeschonken. Het is en blijft wat mij betreft een traditioneel Sinterklaasfeest, met cadeautjes, een witte schimmel, een oude bisschop en zwarte Pieten.
Verhalen & Blogs 