300. 300 blogs en verhalen

Nummer 300. 300 blogs, verhalen die ik schreef naar aanleiding van zaken die ik zelf heb meegemaakt, heb gehoord of waar ik een mening over heb. 300 keer achter de computer of laptop om een verhaal aan het papier toe te vertrouwen. Alles bij elkaar ruim 1100 A4tjes vol teksten.

Met heel veel plezier duik ik graag achter de PC om een stukje te schrijven. Nou ja stukje, “meestal is het het lang”, hoorde ik afgelopen week nog. “Ik begin eraan maar soms lees ik het niet af, omdat het te lang is.” Ik weet het het is vaak te detaillistisch, te lang ook misschien. Maar dat is zoals ik schrijf. Ik maak mijn verhaal zoals ik praat. “Dat maakt het juist zo leuk”, zei één van mijn vaste lezers, “ik zie je gezicht erbij en het is net alsof je tegenover mij staat en het verhaal tegen mij vertelt”. Nooit heb ik een opleiding of cursus gevolgd. Geen begeleiding gehad om te schrijven en geen journalistieke ervaring. Ik ben het gewoon gaan doen. Voor wie? Voor mezelf en het is leuk als ik mensen daarmee ook kan plezieren. Dat er vaak gelezen wordt is een feit, getuige de meer dan 52000 leesmomenten die er geregistreerd staan.

Er zijn uitschieters bij het lezen van de blogs. De blog over het buiten spel zetten van de burgemeester is er zo een. Meer dan 4000 mensen lazen deze blog. Vanuit de hele wereld werd deze blog gelezen. Waar ook veel interesse in was was het verhaal over de detailhandel in Den Hoorn, mijn geboortedorp, in de jaren ’60. Meer dan 1500 leesmomenten leverde het op. Ik zou de blog nog weleens na willen lopen in levenden lijve. Een boekje met foto’s van de genoemde objecten. Maar er zijn evengoed blogs bij die niet meer dan 18, 20 of 22 keer zijn gelezen. Nogmaals het zijn verhalen en blogs die ik voor mezelf vastleg.

Meerdere blogs zijn ter sprake gekomen. Over de beslissing dat het Varend Corso zijn route zou gaan wijzigen. Over mijn verhaal over Careyn, waar het niet helemaal goed ging, maar waar ik een positieve ervaring mee had en dat beschreef. Vele reacties ontving ik op mijn verhalen door middel van e-mail, facebook of onder de blog. Meestal heel positief, andere keren wat mindere reacties.

Inmiddels heb ik bijna 950 volgers, mensen die de gelegenheid hebben om mijn verhaaltjes te lezen. Soms bewust aangemeld of via Social Media. Een mooi getal dat ik nog graag zou uitbouwen naar 1000, maar dat heb ik niet in de hand.

Zoals ik al eens eerder schreef is het vastleggen van mijn en jouw leven van zo’n enorme waarde. Uitspraken van mijn vader waren geweldig. Jammer genoeg zijn ze niet meer terug te halen, verloren gegaan door de tijd. Dat wil ik voorkomen. Iemands leven eindigt niet als hij of zij er niet meer is. Het leven moet levend gehouden worden, en of je dat, zoals ik, vastleg in een blog die voor iedereen zichtbaar is of dat je dat in schriftje of aantekenboek doet, doe het!

Met veel plezier hoop ik er nog een flink aantal te kunnen maken, van het verleden, het heden of de toekomst het maakt niet uit. Ik vind het erg leuk als u mij volgt en een reactie achter laat. Veel lees plezier.